اخبار

بیماری سلیاک چیست؟ علل بروز و تاثیر آن بر زندگی روزمره

بیماری سلیاک چیست؟ علل بروز و تاثیر آن بر زندگی روزمره

بیماری سلیاک چیست؟

یک اختلال گوارشی و خود ایمنی است که در اثرحساسیت به گلوتن ایجاد می شود. بیماری سلیاک به نام های زیر نیز شناخته می شود:

  • اسپرو
  • اسپرو غیر گرمسیری
  • آنتروپاتی حساس به گلوتن
گلوتن یک پروتئین است که در غذاهای تهیه شده از گندم، جو، چاودار و تریتیکاله وجود دارد. همچنین، این پروتئین ممکن است در جو دوسر که در کارخانه‌های فرآوری که غلات دیگر را نیز پردازش می‌کنند، یافت شود. گلوتن حتی در برخی داروها، ویتامین‌ها و رژ لب‌ها نیز وجود دارد. عدم تحمل گلوتن، که به عنوان اختلالات مرتبط با گلوتن شناخته می‌شود، با علائمی که پس از مصرف غذاهای حاوی گلوتن بروز می‌کند، مشخص می‌شود. افرادی که حساسیت به گلوتن غیر سلیاک دارند ممکن است حساسیت خفیفی به گلوتن داشته باشند، در حالی که برخی دیگر مبتلا به بیماری سلیاک هستند که یک اختلال خودایمنی محسوب می‌شود.
در بیماری سلیاک، پاسخ ایمنی به گلوتن موجب تولید سمومی می‌شود که به پرزهای روده آسیب می‌زنند. این پرزها، برآمدگی‌های انگشت‌ مانندی در داخل روده کوچک هستند و نقش مهمی در جذب مواد مغذی دارند. هنگامی که این پرزها آسیب می‌بینند، بدن نمی‌تواند به درستی مواد مغذی را از غذا جذب کند، که این موضوع می‌تواند منجر به سوء تغذیه و عوارض جدی‌تری از جمله آسیب دائمی روده شود. بر اساس گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، از هر ۱۴۱ آمریکایی، حدود یک نفر به بیماری سلیاک مبتلا است. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، باید تمام اشکال گلوتن را از رژیم غذایی خود حذف کنند. این شامل اکثر محصولات نان، محصولات پخته شده و غذاهایی است که ممکن است از گلوتن به عنوان یک ماده تثبیت‌کننده استفاده کنند.

علائم بیماری سلیاک چیست؟

علائم بیماری سلیاک چیست؟علائم بیماری سلیاک معمولاً روده‌ها و دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند سایر قسمت‌های بدن را نیز درگیر کند. کودکان و بزرگسالان علائم متفاوتی دارند.

علائم بیماری سلیاک در کودکان

کودکان مبتلا به سلیاک ممکن است احساس خستگی و تحریک‌پذیری کنند. همچنین ممکن است جثه‌ای کوچکتر از حد طبیعی داشته باشند و سن بلوغ آن‌ها با تأخیر مواجه شود. سایر علائم رایج شامل موارد زیر است:

  • کاهش وزن
  • استفراغ
  • نفخ شکم
  • درد شکم
  • اسهال یا یبوست مداوم
  • مدفوع رنگ‌پریده، چرب و بدبو

این علائم می‌توانند به شدت بر کیفیت زندگی کودکان تأثیر بگذارند و نیاز به تشخیص و درمان مناسب دارند.

علائم بیماری سلیاک در بزرگسالان

بزرگسالان مبتلا به سلیاک ممکن است علائم گوارشی را تجربه کنند، اما در بسیاری از موارد، علائم سایر نواحی بدن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • نارسایی کمبود آهن
  • درد و سفتی مفاصل
  • استخوان‌های ضعیف و شکننده
  • خستگی
  • تشنج
  • اختلالات پوستی
  • بی‌حسی و گزگز در دست‌ها و پاها
  • تغییر رنگ یا از بین رفتن مینای دندان
  • زخم‌های رنگ‌پریده در داخل دهان
  • دوره‌های قاعدگی نامنظم
  • ناباروری و سقط جنین

یکی دیگر از علائم شایع بیماری سلیاک، درماتیت هرپتی فرمیس (DH) است. DH یک بثورات پوستی با خارش شدید است که از برجستگی‌ها و تاول‌ها تشکیل شده و ممکن است روی آرنج، باسن و زانو ایجاد شود. تقریباً ۱۵ تا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به بیماری سلیاک به DH مبتلا هستند و معمولاً کسانی که این علائم را تجربه می‌کنند، علائم گوارشی ندارند.

مهم است که توجه داشته باشید که علائم بیماری سلیاک بسته به عوامل مختلفی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این عوامل شامل:

  • مدت زمانی که فرد در دوران شیرخوارگی با شیر مادر تغذیه شده است
  • سنی که فرد شروع به خوردن گلوتن کرده است
  • مقدار گلوتن مصرفی
  • شدت آسیب روده

برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند، اما همچنان ممکن است در نتیجه بیماری خود دچار عوارض طولانی‌ مدت شوند. اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان به بیماری سلیاک مبتلا هستید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. تأخیر در تشخیص و درمان می‌تواند احتمال بروز عوارض را افزایش دهد.

چه کسانی در معرض ابتلا به بیماری سلیاک هستند؟

بیماری سلیاک در خانواده‌ها مشاهده می‌شود. بر اساس مرکز پزشکی دانشگاه شیکاگو، اگر والدین یا خواهر و برادر فرد به این بیماری مبتلا باشند، احتمال ابتلا به بیماری سلیاک در آن فرد ۱ در ۲۲ است. افرادی که به سایر بیماری‌های خودایمنی و برخی اختلالات ژنتیکی مبتلا هستند نیز بیشتر در معرض ابتلا به بیماری سلیاک قرار دارند. برخی از شرایط مرتبط با بیماری سلیاک شامل موارد زیر است:

  • لوپوس
  • روماتیسم مفصلی
  • دیابت نوع ۱
  • بیماری تیروئید
  • بیماری خودایمنی کبد
  • بیماری آدیسون
  • سندرم شوگرن
  • سندرم داون
  • سندرم ترنر
  • عدم تحمل لاکتوز
  • سرطان روده
  • لنفوم روده‌ای

این شرایط می‌توانند خطر ابتلا به بیماری سلیاک را افزایش دهند و نیاز به توجه و مراقبت پزشکی دارند.

بیماری سلیاک چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص بیماری سلیاک با معاینه فیزیکی و تاریخچه پزشکی فرد آغاز می‌شود. پزشکان همچنین آزمایش‌های مختلفی را برای تأیید تشخیص انجام می‌دهند. افراد مبتلا به این بیماری معمولاً دارای سطوح بالایی از آنتی‌بادی‌های آنتی‌اندومیزیوم (EMA) و آنتی‌بادی‌های ضد ترانس گلوتامیناز (TtG) هستند که می‌توان آن‌ها را با آزمایش خون شناسایی کرد. این آزمایش‌ها باید در حالی انجام شوند که گلوتن هنوز در رژیم غذایی فرد وجود دارد تا نتایج قابل اعتمادی به دست آید. آزمایشات خون رایج شامل موارد زیر است:

  • شمارش کامل خون (CBC)
  • تست‌های عملکرد کبد
  • تست کلسترول
  • تست سطح آلکالین فسفاتاز
  • تست آلبومین سرم

برای افرادی که به درماتیت هرپتی فرمیس (DH) مبتلا هستند، بیوپسی پوست نیز می‌تواند به تشخیص بیماری سلیاک کمک کند. در این روش، پزشک قطعات کوچکی از بافت پوست را برای بررسی زیر میکروسکوپ برمی‌دارد. اگر نتایج بیوپسی پوست و آزمایش خون نشان‌دهنده بیماری سلیاک باشد، ممکن است بیوپسی داخلی لازم نباشد. در مواردی که نتایج آزمایش خون یا بیوپسی پوست قطعی نیست، می‌توان از آندوسکوپی فوقانی برای بررسی بیماری سلیاک استفاده کرد. در این روش، یک لوله نازک به نام آندوسکوپ از طریق دهان عبور داده می‌شود و به روده کوچک می‌رود. دوربین متصل به آندوسکوپ به پزشک این امکان را می‌دهد که روده‌ها را معاینه کرده و آسیب به پرزها را بررسی کند. همچنین، پزشک می‌تواند بیوپسی روده انجام دهد که شامل برداشتن نمونه‌ای از بافت روده برای تجزیه و تحلیل است.

بیماری سلیاک چگونه درمان می شود؟

تنها راه درمان بیماری سلیاک، حذف دائمی گلوتن از رژیم غذایی است. این اقدام به پرزهای روده اجازه می‌دهد تا بهبود یابند و شروع به جذب صحیح مواد مغذی کنند. پزشک به شما آموزش می‌دهد که چگونه از مصرف گلوتن اجتناب کنید و در عین حال یک رژیم غذایی مغذی و سالم را دنبال کنید. همچنین، آن‌ها به شما دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه خواندن برچسب‌های مواد غذایی و شناسایی محصولات حاوی گلوتن ارائه می‌دهند. علائم ممکن است طی چند روز پس از حذف گلوتن از رژیم غذایی بهبود یابند. با این حال، نباید قبل از تشخیص بیماری، مصرف گلوتن را متوقف کنید. حذف گلوتن پیش از موعد می‌تواند با نتایج آزمایش تداخل داشته باشد و منجر به تشخیص نادرست شود.

چگونه بوسیله غذا سلیاک را کنترل کنیم؟

چگونه بوسیله غذا سلیاک را کنترل کنیم؟حفظ یک رژیم غذایی بدون گلوتن آسان نیست. خوشبختانه، بسیاری از شرکت‌ها در حال حاضر محصولات بدون گلوتن تولید می‌کنند که می‌توان آن‌ها را در فروشگاه‌های مواد غذایی مختلف و فروشگاه‌های تخصصی مواد غذایی یافت. برچسب روی این محصولات حاوی «بدون گلوتن» است.

اگر به بیماری سلیاک مبتلا هستید، مهم است که بدانید کدام غذاها بی خطر هستند. در اینجا مجموعه ای از دستورالعمل های غذایی آورده شده است که می تواند به شما کمک کند تعیین کنید چه چیزی بخورید و از چه چیزی اجتناب کنید.

از موارد زیر اجتناب کنید:

  • گندم
  • چاودار
  • جو
  • بلغور
  • آرد سمولینا

از مصرف این ها خودداری کنید مگر اینکه روی برچسب آن نوشته شده باشد بدون گلوتن:

  • ماءالشعیر
  • نان
  • کیک و پای
  • آب نبات
  • غلات
  • بیسکویت ها
  • کوکی
  • سس ها
  • غذاهای جایگزین گوشت(گوشت، سوسیس و… گیاهی)
  • جو دوسر
  • پاستا
  • سس سالاد
  • سس ها(شامل سس سویا)
  • سوپ

می توانید این غلات و نشاسته های بدون گلوتن را بخورید:

(ولی بازهم حتما برچسب های رو محصول را مطالعه کنید)

غذاهای سلامت و بدون گلوتن عبارتند از:

  • گوشت، ماهی و مرغ تازه که پودر سوخاری و آغشته به ماده ای دیگر نشده اند.
  • میوه
  • اکثر محصولات لبنی
  • سبزیجات نشاسته ای مانند نخود، سیب زمینی، از جمله سیب زمینی شیرین و ذرت
  • سبزیجات
علائم شما باید طی چند روز تا چند هفته پس از انجام این تغییرات غذایی بهبود یابد. در کودکان، معمولاً روده در مدت سه تا شش ماه بهبود می‌یابد. اما در بزرگسالان، بهبود روده ممکن است چندین سال طول بکشد. هنگامی که روده به طور کامل بهبود یابد، بدن قادر خواهد بود مواد مغذی را به درستی جذب کند.

نشانه های بیماری سلیاک دقیقا چگونه است؟

تشدید بیماری سلیاک می‌تواند منجر به بروز علائم گوارشی مانند اسهال و نفخ شود. همچنین، ممکن است علائم دیگری از جمله کم‌خونی ناشی از فقر آهن و کاهش وزن را تجربه کنید. بیماری سلیاک یک اختلال خودایمنی است که می‌تواند علائم متنوعی را ایجاد کند، از مشکلات گوارشی گرفته تا خستگی، مشکلات پوستی و کمبودهای تغذیه‌ای. این علائم به دلیل مصرف گلوتن (نوعی پروتئین موجود در گندم، جو و چاودار) بروز می‌کنند. مصرف گلوتن یک پاسخ ایمنی را تحریک کرده و باعث التهاب و آسیب به روده کوچک می‌شود. به یاد داشته باشید که علائم بیماری سلیاک ممکن است از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد و برخی از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است اصلاً متوجه هیچ علامتی نشوند. با این حال، اگر هر یک از علائم رایج مرتبط با بیماری سلیاک را تجربه کردید، ممکن است نشانه‌ای باشد که باید برای این بیماری آزمایش شوید.در ادامه، به ۹ مورد از شایع‌ترین علائم و نشانه‌های بیماری سلیاک اشاره خواهد شد.

 اسهال

مدفوع شل و آبکی یکی از اولین علائمی است که بسیاری از افراد قبل از تشخیص بیماری سلیاک تجربه می‌کنند. طبق یک مطالعه، حدود ۴۳ درصد از افراد مبتلا به بیماری سلیاک دچار اسهال هستند. این درصد به طور قابل توجهی کمتر از زمان قبل از معرفی آزمایش‌های خون است که امروزه به طور گسترده برای تشخیص این بیماری استفاده می‌شود. خوشبختانه، پیروی از یک رژیم غذایی بدون گلوتن معمولاً می‌تواند بسیاری از علائم بیماری سلیاک، از جمله اسهال، را برطرف کند. در واقع، در یک مطالعه بر روی افراد مبتلا به بیماری سلیاک، افرادی که از رژیم غذایی بدون گلوتن پیروی می‌کردند، اسهال بسیار کمتری را نسبت به افرادی که این رژیم را دنبال نمی‌کردند، گزارش کردند. با این حال، باید به خاطر داشت کهعلل احتمالی دیگری نیز برای اسهال وجود دارد، مانند عفونت، سایر عدم تحمل‌های غذایی یا مشکلات روده‌ای دیگر.

 نفخ

نفخ یکی دیگر از علائم رایجی است که افراد مبتلا به بیماری سلیاک تجربه می‌کنند. این بیماری می‌تواند باعث التهاب در دستگاه گوارش شود که ممکن است منجر به نفخ و سایر مشکلات گوارشی گردد. در یک مطالعه کوچک بر روی ۸۵ نفر که به تازگی بیماری سلیاک در آن‌ها تشخیص داده شده بود، حدود ۹ درصد از آن‌ها نفخ را در کنار سایر علائم گوارشی تجربه کردند. مطالعه دیگری بر روی ۲۰۰ فرد مبتلا به این بیماری نشان داد که پیروی از یک رژیم غذایی بدون گلوتن به طور قابل توجهی علائمی مانند نفخ را کاهش می‌دهد و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد. در برخی موارد، گلوتن ممکن است باعث بروز مشکلات گوارشی مانند نفخ شود، حتی برای افرادی که به بیماری سلیاک مبتلا نیستند. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که گلوتن می‌تواند علائمی مانند درد معده، نفخ و خستگی را در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) تشدید کند.

به غیر از بیماری سلیاک، سایر علل رایج نفخ عبارتند از:

  • یبوست
  • انسداد روده
  • گاز مزمن
  • اختلالات گوارشی

  یبوست

در حالی که بیماری سلیاک ممکن است در برخی افراد باعث اسهال شود، در برخی دیگر ممکن است به یبوست منجر گردد. این بیماری به پرزهای روده آسیب می‌زند؛ پرزهایی که برآمدگی‌های انگشت‌مانند در روده کوچک هستند و مسئول جذب مواد مغذی می‌باشند. هنگامی که غذا در دستگاه گوارش حرکت می‌کند، پرزهای روده قادر به جذب کامل مواد مغذی نیستند و ممکن است رطوبت اضافی را از مدفوع جذب کنند. این امر منجر به سفت شدن مدفوع می‌شود که دفع آن را دشوار کرده و در نتیجه یبوست ایجاد می‌کند. با این حال، حتی در یک رژیم غذایی سخت بدون گلوتن، افراد مبتلا به بیماری ممکن است با چالش‌هایی در اجتناب از یبوست مواجه شوند. این به این دلیل است که یک رژیم غذایی بدون گلوتن بسیاری از غذاهای حاوی فیبر مانند غلات را حذف می‌کند، که ممکن است منجر به کاهش مصرف فیبر و کاهش دفعات مدفوع شود. همچنین، عدم تحرک بدنی، کم‌آبی بدن و رژیم غذایی نامناسب نیز می‌تواند به یبوست دامن بزند.

  افسردگی

نه تنها علائم جسمی بلکه علائم روانی مانند افسردگی را نیز به همراه دارد. یک تجزیه و تحلیل قدیمی از ۲۹ مطالعه نشان داد که افسردگی در بزرگسالان مبتلا به این نوع عارضه  شایع‌تر و شدیدتر از جمعیت عمومی است. بررسی دیگری از ۳۷ مطالعه ارتباط بین بیماری سلیاک و افزایش خطر افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن را تأیید کرد. علاوه بر این، یک بررسی اشاره کرد که اضطراب، افسردگی و خستگی معمولاً در میان افرادی که بیماری سلیاک آن‌ها درمان نشده است، گزارش می‌شود که می‌تواند بر کیفیت زندگی و رعایت رژیم غذایی تأثیر منفی بگذارد. با این حال، باید توجه داشت که بسیاری از علل بالقوه دیگر افسردگی نیز وجود دارد، از جمله:

  • تغییرات در سطوح هورمونی
  • فشار ذهنی
  • غم و اندوه
  • ژنتیک

  بثورات خارش دار

ممکن است باعث درماتیت هرپتی فرمیس شود. این نوع بثورات پوستی خارش‌دار و تاول‌دار معمولاً روی آرنج، زانو یا باسن ایجاد می‌شود. تقریباً ۱۷ درصد از افراد مبتلا به این نوع بیماری  این بثورات را تجربه می‌کنند و این یکی از علائم آشکاری است که می‌تواند به تشخیص بیماری کمک کند. همچنین، ممکن است پس از تشخیص به عنوان نشانه‌ای از پایبندی ضعیف به درمان بروز کند. افرادی که دچار این بثورات پوستی می‌شوند، به ندرت سایر علائم گوارشی که معمولاً با بیماری سلیاک همراه هستند را تجربه می‌کنند. علاوه بر بیماری سلیاک، سایر علل بالقوه بثورات پوستی خارش‌دار شامل اگزما و پسوریازیس نیز می‌باشد.

چه اختلالات دیگری ممکن است همراه با سلیاک باشند؟

در صورت عدم درمان، بیماری ممکن است با چندین بیماری دیگر مرتبط باشد، از جمله:

  • کمبودهای تغذیه‌ای
  • ناباروری
  • پوکی استخوان یا از دست دادن استخوان
  • نوروپاتی گلوتن که شامل بی‌حسی، گزگز و درد عصبی می‌شود
  • درد استخوان، ماهیچه یا مفصل

علاوه بر این، بیماری سلیاک یک اختلال خودایمنی است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به سلول‌های سالم خود حمله می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به یک اختلال خودایمنی، ۲۵ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات خودایمنی نیز هستند. برخی از این اختلالات شامل:

  • روماتیسم مفصلی
  • کولیت زخمی
  • بیماری کرون
  • اسکلروز چندگانه
  • بیماری هاشیموتو
  • بیماری گریوز
  • لوپوس اریتماتوی سیستمیک

این نگرانی‌ها می‌توانند تأثیرات جدی بر سلامت کلی فرد داشته باشند و نیاز به مدیریت و درمان مناسب دارند.

کلام آخر

 یک بیماری جدی است که می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد کند، از جمله مشکلات گوارشی، کمبودهای تغذیه‌ای، کاهش وزن و خستگی. با این حال، باید توجه داشت که علائم ممکن است بین افراد مبتلا به بیماری سلیاک متفاوت باشد. در واقع، در حالی که برخی ممکن است تعدادی از علائم ذکر شده را تجربه کنند، برخی دیگر ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشند. اگر مشکوک به بیماری سلیاک هستید، بهتر است با پزشک خود در مورد انجام آزمایش صحبت کنید. برای مبتلایان به این بیماری، پیروی از یک رژیم غذایی بدون گلوتن می‌تواند به مدیریت و کاهش این علائم کمک کند. امیدواریم این مقاله از وج کالا برای شما مفید بوده باشد.

منبع: Healthline

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *